Retro-Cross: Krótka historia powstania serii Pokemon
Zawsze, kiedy nadchodzi rocznica jednej z moich ulubionych serii gier – Pokemon – jest to dobra okazja, by powspominać stare dobre czasy. Pokémon Emerald należy do mojej topki gier sygnowanej ową marką. Więc w ramach zbliżającej się dwudziestej rocznicy tytułu, postanowiłem Was zabrać na krótką podróż, przedstawiającą powstanie tego sławnego na całym świecie IP!
Pokemony. Trzeba przyznać, że pod tym pojęciem kryje się niesamowity fenomen, którego szczęśliwy los zapoczątkowała mała, niepozorna “kieszonsolka” – GameBoy. Zaczynając od gier, po anime, filmy, komiksy, zabawki, czy ubrania – sława Pikachu i jego kolegów przedostała się do szeroko pojętej popkultury. I jakby dziwnie to nie zabrzmiało, znacząco wpłynęła i na zawsze odmieniła życie milionów ludzi.
WYOBRAŹMY SOBIE, ŻE WIELKA, NA MASOWĄ SKALĘ – FRANCZYZA, ZRODZIŁA SIĘ Z MIŁOŚCI DO BĄKÓW
Wszystko to zapoczątkował pewien człowiek, który konsekwentnie, od dzieciństwa, podążał drogą swoich życiowych pasji, by lata później, już jako dorosła osoba, móc zrealizować swoje marzenia, jednocześnie dobrze się przy tym bawiąc. Bo przecież nie ma nic lepszego, gdy w życiu robimy to, co kochamy, prawda?
Satoshi Tajiri, to osoba w głównej mierze odpowiedzialna za powstanie Pokemonów. Wszystko zapoczątkowała jego fascynacja i pasja, z jakimi darzył owady. Jako mały chłopiec uwielbiał łapać i kolekcjonować wszystkie insekty jakie napotkał. Chciał bliżej poznać ich zachowania, styl życia, opracowywać nowe sposoby ich hodowli. Już wtedy myślał aby rozwinąć swą pasję i zostać w przyszłości entomologiem. A jednak w późniejszych latach zaczął się poświęcać nowemu hobby, jakim były gry komputerowe. Bez reszty pochłonęły go automaty do gier (szczególnie fascynował go Space Invaders). Dlatego zamiast pójść do liceum, wybrał technikum, gdyż uważał, że w ten sposób lepiej pogłębi swoją wiedzę na temat nowej pasji. Oczywiście, jak większość japońskich nastolatków, wychowywał się na mandze i anime, a jego konikiem był serial Ultraman, który miał również spore znaczenie podczas powstawania Pokemonów.
OD FANOWSKIEGO MAGAZYNU PO STUDIO DEVELOPERSKIE
Mając 16 lat, dzięki swojemu pomysłowi na grę, udało mu się wygrać konkurs sponsorowany przez firmę Sega. Z biegiem czasu, po ukończeniu szkoły, dostrzegł, że na rynku brakuje prasy o tematyce growej, więc postanowił założyć swój amatorski, fanowski magazyn: Game Freak. Początkowo magazyn był pisany ręcznie, zszywany i kopiowany. W magazynie były zamieszczane recenzje, opisy gier, ale przede wszystkim różne poradniki, wskazówki i triki jak przechodzić konkretne tytuły. Po czasie, gdy odniósł sukces, doczekał się większego nakładu, a całość była już składana w profesjonalnej drukarni. Pewnego dnia natknął się na niego Ken Sugimori (późniejszy projektant wielu postaci i stworków oraz dyrektor artystyczny całej serii Pokemon) będąc pod ogromnym wrażeniem, dostrzegając jeden z numerów na straganie. Od razu skontaktował się z redaktorem magazynu i zgłosił chęć współpracy jako ilustrator.
Czas mijał, a Satoshi zaczął widzieć w grach, które ogrywał, coraz więcej błędów. Stwierdził, że w swoich, może je wyeliminować, co popchnęło go do nauki programowania. W 1989 roku do zespołu, jako kompozytor, dołączył Junichi Masuda (dziś główny kompozytor ścieżki dźwiękowej gier Pokemon) i wspólnie założyli firmę pod znaną już nam nazwą Game Freak. Prawie rok trwało napisanie i wydanie własnej gry jaką była: Quinty and Mendel Palace (1989r). Warto również nadmienić, że zarówno Sugimori, jak i Masuda, w momencie wkroczenia w szeregi Game Freak, nie byli wcześniej znani. To młodzi pasjonaci w swoim fachu, których los zupełnie przypadkiem połączył wspólną drogą z Tajiri.
KIEDY MŁODZIEŃCZE PASJE POWOLI STAJĄ SIĘ ŚWIATOWYM FENOMENEM
Tego samego roku, premierę miała przenośna konsolka firmy Nintendo – Gameboy.
Miałem okazję ujrzeć Game-Boya w momencie jego premiery. Wtedy w głowie zakiełkowała mi właśnie idea Pokemona. Ten pomysł idealnie pasował do przenośnej konsoli.
To właśnie wtedy, widząc jak można połączyć dwie konsole ze sobą do wspólnego grania, Satoshi połączył w myślach swoje hobby z dzieciństwa, filmy na których się wychował oraz gry w jedną wspólną całość – Pokémony. Z konceptem gry o łapaniu, kolekcjonowaniu i trenowaniu stworków poszedł do siedziby Nintendo. Wstępna wersja jego projektu o nazwie Capsule Monster była początkowo dość chłodno przyjęta u Big N. Jednocześnie warto się chwileczkę zatrzymać i zwrócić uwagę, że początkowa nazwa gry nie pojawiła się znikąd. Wiązała się ona, co zresztą podkreślał w wywiadach sam Satoshi, bardzo ściśle z dwoma rzeczami :
– Gashapon (również: gachapon) – to rodzaj kulek (kapsuł) zawierających w sobie zabawki, a które to pozyskiwało się ze specjalnych automatów. Gashapon jest znakiem towarowym firmy Bandai (od 2006 roku jako Namco Bandai)
– Capsule Kaiju – Są to potwory zamknięte w kapsułach, które można było wypuścić, by wykorzystać w walce, pochodzące ze wspomnianego już serialu Ultraman. Zostały one wprowadzone w trzecim sezonie.
Ciekawostka: Gashapon jest onomatopeją składającą się z dwóch dźwięków, gasha (lub gacha) oznaczającego ruch korbki w automacie z zabawkami oraz pon oznaczający lądowanie kapsułki z zabawkami w tacce zbiorczej.
Tajiri się nie poddał, w dalszej części prac projekt przeszedł wiele poprawek, a nazwę zmieniono na Pocket Monster, gdyż poprzednia miała problemy z prawami autorskimi. Po wielu zmianach we wstępnym zarysie projektu, ten dostał zielone światło. Proces prac nad grą nabrał znacznie większego tempa, gdy zainteresował się nim twórca Super Mario – Shigeru Miyamoto, który później stał się dla Satoshiego swego rodzaju mentorem.
Czas developingu bardzo się przedłużał, często zdarzało się, że brakowało funduszy na dalszy rozwój prac, przez co Game Freak musiał się skupić na stworzeniu i wydaniu pomniejszych projektów, jak choćby Yoshi (1991r.) czy Pulseman (1994r.). Prace nad Pokemonem od pierwszych szkiców, aż do jego ukazania się trwały prawie 6 lat.
Wydanie gry poprzedziła duża kampania marketingowa. Pojawiła się manga, serial anime, zabawki, itp. Dzięki temu, Pokemonom udało się dotrzeć do bardzo szerokiego odbiorcy, nawet tych, którzy na co dzień niezbyt interesowali się grami wideo.
Gra zadebiutowała w Japonii 27 lutego 1996 roku, w Ameryce Północnej 30 września 1998, w Australii i Nowej Zelandii 23 października tegoż roku, z kolei Europa musiała czekać aż do 10 czerwca roku następnego. Przy premierze w Ameryce, japoński tytuł gry Pocket Monter został skrócony do Pokemon. Ciekawą sprawą jest różnica w wydanych wersjach na różnych rynkach. Otóż w Japonii gra pierwotnie była wydana w dwóch wersjach: Red i Green, później pojawiła się wersja Blue, która poprawiała wiele błędów oryginalnych wersji, miała odświeżony wygląd niektórych Pokemonów oraz zmienioną ścieżkę dźwiękową (zmian względem pierwowzoru było oczywiście o wiele więcej). Dopiero na podstawie wersji Blue, na pozostałych rynkach zostały wydane znane nam wersje Blue i Red.
Porównanie wstępnych wersji pokemonów z wersją Blue
Pokémony odniosły światowy sukces, stały się fenomenem i na stałe wpisały się jako dziedzictwo japońskiej kultury, która wylała się na cały świat. I nawet po latach zyskały na popularności, gdy na smartfonach można było, w trakcie podróży łapać Poksy. To wtedy wiele studiów zwęszyło szansę na sukces w “rozszerzonej rzeczywistości”. Szybko okazało się jednak, że Pokemony są jedyne w swym rodzaju, a sukces na taką skalę jest w zasadzie niemożliwy do powtórzenia.
Obecnie to jedna z najbardziej rozpoznawalnych marek na świecie. Kolejne odsłony gier czy sezony anime po dziś dzień potrafią bić światowe rekordy. Warto też zaznaczyć, że na wielu rynkach – w tym w Polsce, to serial anime przyczynił się do ogromnej popularności Pokémonów. Przygody Asha i Pikachu rozpaliły wtedy wyobraźnie polskich nastolatków, przez co i gry stały się u nas o wiele bardziej popularne. Kto by pomyślał, że niepozorne hobby małego chłopca uda się przekuć w tak ogromny sukces, o jakim wielu developerów może tylko pomarzyć.
Ciekawostka: Imiona: głównego bohatera, oraz jego rywala, pierwszych odsłon gier zostały nadane w hołdzie dla Shigeru (Blue), oraz Shatoshiego (Red).
Źródła:
https://pokemon.fandom.com/es/wiki/Satoshi_Tajiri
https://www.wired.com/2010/04/pokemon-creators-fanzine-fetches-high-price/
https://en.wikipedia.org/wiki/Gashapon#/media/File:Gachapon.jpg
https://onechilledgamer.com/history-of-pokemon/
https://pl.ign.com/pokemon-blue-version/4599/feature/5-faktow-o-pokemon-red-i-blue-o-ktorych-mogliscie-nie-wiedziec
https://www.themoviedb.org/tv/3425-ultraman/images/posters