Celeste

Niektóre gry skrywają swą największą wartość. Podobnie jest z Celeste, najlepszą grą niezależną 2018 roku. Na pozór zwykła, wymagająca platformówka, okraszona pixel-artem, bez dodatkowych bajerów i rewolucyjnych pomysłów. Gdzie więc tkwi ten sekret?

---

 

Gotuj z Yangiem: Pieczony indyk w truskawkach

Celeste to przygody rudowłosej Medeline. Dziewczyny zmagającej się z masą problemów natury psychologicznej. To chyba pierwsza tajemnica sukcesu tej gry. Twórcy “Matt Makes Games” za pomocą naszej bohaterki bardzo sprawnie poruszają ten ważny i zarazem delikatny temat. Nasza Medeline zmaga się z depresją, niedowartościowaniem, samotnością oraz innymi, nomen omen, powszechnymi problemami. Fakt nie tylko warty odnotowania, ale również docenienia. Przykłady trywializowania i niezrozumienia wyżej wymienionych problemów nie tylko w grach, ale generalnie w rozumianych środkach masowego przekazu można by liczyć, liczyć i liczyć końca nie widząc. Tutaj na szczęście jest to zrobione z dużym wyczuciem, dystansem, ale zarazem z należytą powagą.

Na początku naszej przygody dowiadujemy się o problemie braku pewności siebie, zagubienia i poszukiwania sensu. Stąd powstaje pomysł wspinaczki na tytułową górę. Owa góra to nasz cel, a zarazem synonim walki z trudnościami zarówno tymi pochodzącymi z zewnątrz jak i wewnątrz. Wierzcie mi jednak, że z trudnościami przez całą swą wędrówkę zmagać będzie się nie tylko Medeline. My również. Z punktu widzenia czysto “gameplayowego” Celeste to rasowa platformówka. Prosta do bólu mechanika bez skomplikowanych zasad, przy tym piekielnie trudna.

O tym drugim aspekcie przypomina nam licznik śmierci po ukończeniu każdego poziomu no i oczywiście po skończeniu gry. Liczba składająca się z czterech cyfr to w tym przypadku norma. Jeśli chodzi natomiast o pierwszą kwestię to oprócz samego krzyżaka przez całą grę interesują nas właściwie tylko dwa przyciski, skok i coś w rodzaju szarży w dowolnym kierunku. Te drugie jest dość kluczowe. Otóż nasza rudowłosa bohaterka po wykonaniu wspomnianej szarży staje się niebieskowłosa. W takim wypadku dokonanie kolejnej szarży staje się możliwe dopiero po wylądowaniu na ziemi bądź po “złapaniu” zielonego rombu. Taka mechanika, pomimo że prosta w założeniu, zmusza nas do planowania, aby sprawnie pokonać dany segment. Czasem kluczem do sukcesu jest nie tylko małpia sprawność naszych palców, ale również odpowiedni pomysł.

Pomysłu na pewno nie zabrakło twórcom w trakcie konstruowania poziomów, pomimo niezmiennej mechaniki każdy level różni się od siebie stylistycznie, rodzajem przeszkód, dodatkowymi utrudnieniami no i muzyką. Nie ma uczucia odtwórczości i monotonni, a o to bardzo łatwo w tego typu produkcjach.  Z muzyką, która bardzo fajnie komponuje się z pixel artem budując mocny klimat tej produkcji wiąże się jeszcze jeden niuans. Otóż w każdym poziomie gdzieś ukryta jest kaseta. Kaseta odblokowuje tak zwane “side b” każdego poziomu. Side B to alternatywny poziom właśnie z remiksem danego utworu, i tak, jak pewnie słusznie się domyśleliście z jeszcze trudniejszym wyzwaniem. Za łatwo? Przejdźcie side b to odblokujecie side c. Jeszcze trudniejsze, aczkolwiek krótkie poziomy weryfikujące nasze umiejętności nabyte w poprzednich poziomach. Jest też oczywiście opcja ułatwiająca rozgrywkę. Gra pozwala nam na włącznie trybu asysty, który znacząco ułatwia przygody, wprowadzając między innymi nieskończoną ilość “szarż”.

Wspominałem o truskawkach? Najważniejszym składniku naszego dania? Chyba nie. Truskawki są dostępne wyłącznie w oryginalnych wersjach poziomów, jak łatwo się domyśleć zdobycie wszystkich na każdym etapie wymaga dodatkowego trudu. Ich ilość ma o tyle znaczenie, że ze względu na ich liczbę otrzymujemy inne zakończenie. Podobnie jest z specjalnymi kryształkami, skrzętnie ukrytymi, odblokowującymi dodatkowe poziomy.

Jak widać prosty mechanizm, zwykła platformówka, a trochę dodatkowej zabawy twórcy dla nas przewidzieli. Miły gest i dodatkowe skakanie dla wytrawnych wyjadaczy platformówek, aczkolwiek sama strona Side A to ponad 10 godzin zabawy i to bez zbierania każdej jednej truskawki. Uwierzcie mi, że nawet Ci którzy nie są niedzielnymi graczami w grach platformowych dostaną w kość w samej podstawowej rozgrywce.

Wszystko w tej grze jest na swoim miejscu. Odpowiedni poziom trudności i dodatkowa rozgrywka dla śmiałków – jest. Jest też idealna symbioza pomiędzy muzyką, grafiką i klimatem o którym już też wspominałem. To ważne, ponieważ mocno pixelowa grafika (która może początkowo odrzucić) zaczyna nagle współgrać z elektroniczną muzyką, a przede wszystkim z opowiadaną historią. Wracam do kwestii sposobu w jaki twórcy rozprawili się z problemami Medeline, bo to ważna kwestia. Receptą na sukces metody Matt Makes Games jest uniwersalne podejście do tematu. Brak wchodzenia w szczegóły problemów głównej bohaterki powoduje, że niemal każdy może się utożsamiać co najmniej z częścią jej rozterek. Bardzo uniwersalne są też kolejno odkrywane przemiany jakie zachodzą w Medeline. Samoakceptacja, samozaparcie w dążeniu do celu, wsparcie osób bliskich. Jestem głęboko przekonany, że każdy wyciągnie coś z przygód rudowłosej amatorki gór dla siebie. I chyba w tym właśnie tkwi sukces tej naprawdę wciągającej platformówki.

Gorąco polecam tego dobrze wypieczonego indyka, z truskawkami bez zbędnych przypraw i dodatków, ale z dużą ilością chilli, bo zjeść całego łatwo nie jest. Czasem może zbyt jałowy w smaku, ale na tyle wymagający i osłodzony, że wart docenienia. Perełka wśród indyczych potraw. Jeżeli chodzi o wersję pudełkową, to była ona dostępna dzięki Limited Run Games, jeżeli jednak nie udało wam się w odpowiednim momencie jej zakupić… to nic się nie stało. Play – Asia bowiem również otwiera sprzedaż Celeste w wersji pudełkowej. Gra oczywiście jest dostępna na każdej z nowych platform konsolowych do grania (PS4, XONE, SWITCH).

 

Składniki:

Średniej wielkości indyk chowany na górskim powietrzu

Duża ilość truskawek, im więcej zbierzesz tym będzie lepszy

Worek ostrego chilli

Tabliczka czekolady na poprawę humoru

Retro forma do zapiekania